Een huis kopen, 't is niet gelijk naar den bakker gaan

Sinds vanmiddag zijn Tine en ik de trotse eigenaars van een eigen huis. We hadden nooit gedacht dat we zo snel een huis zouden kopen, we wonen immers nog maar 7 maanden samen. Maar ja, als je een huis tegenkomt dat vrijwel perfect aan je wensen voldoet zijn er eigenlijk niet veel redenen waarom je het aan je neus voorbij zou laten gaan, denk ik.

Het huis is een halfopen bebouwing, met een gezellig, niet al te groot tuintje, een voortuintje, een diepe garage, een grote living, 3 slaapkamers, een kelder en een zolder (met vaste trap, dus binnen 10 a 15 jaar perfect in te richten voor een van ons 'klein mannen', toekomst toekomst ;) ). Gezien de huidige prijzen van de huizen hadden we ook nooit gedacht dat we een huis van die grootte ooit zouden kunnen kopen. De badkamer en keuken zijn wel aan vernieuwing toe (voor binnen een paar jaar) en er ligt geen centrale verwarming. Dat zal waarschijnljk de prijs wel wat naar beneden gehaald hebben.

Vanzelfsprekend was dit voor ons allebei de eerste keer dat we een huis kochten. En er komt toch wel heel wat bij kijken. Zeker omdat we nog niet echt op zoek waren naar een huis en we dus ook nog geen enkele informatie hadden ingewonnen op voorhand. Het heeft ons wel enkele slapeloze nachten bezorgd. Die slapeloze nachten hebben we overigens vooral te danken aan het immo-kantoor, 'Sinjoor Kempen'. Als ik een goede raad mag geven, blijf zover mogelijk uit de buurt van dat kantoor. In de week nadat we onze koopbelofte hebben getekend hebben ze ons verschillende keren op een verschrikkelijk opdringerige wijze gebeld om te horen hoe het zat met onze lening. De dag dat we uiteindelijk onze compromis zouden tekenen gingen ze zelfs zo ver om het tekenen daarvan tot na het weekend te verzetten. Dit omdat dan onze termijn voor het al-dan-niet verkrijgen van de lening verstreken was. Probleem was ook wel dat de termijn waarin, volgens de aankoop-belofte, de compromis moest getekend worden, ook verstreken was.

Nog onprofessioneler was de melding "KLEIN BESCHRIJF!" op hun site. Natuurlijk was het geen klein beschrijf. Al goed wist onze notaris ons dit tijdig te vertellen en hadden we een ruime marge ingerekend tijdens het bieden. Maar ik kan me voorstellen dat sommige mensen hier toch wel zwaar door in de problemen kunnen komen als blijkt dat ze ineens €10.000 meer op tafel moeten leggen. Toen we de compromis gingen tekenen vroegen we hoe ze aan klein beschrijf kwamen en vertelden ze ons vol overtuiging dat ze dat op het aanslagbiljet van de huidige eigenaar hadden gezien en dat het bedrag lager was dan €700. Natuurlijk is dat bedrag lager dan €700, dat is namelijk het bedrag dat er dient betaald te worden, maar niet het Kadastrale Inkomen. Ik kan niet geloven dat een immo-kantoor zoiets niet weet of kan opzoeken. Als ze zoiets echt niet weten zijn het amateurs. En als ze het wel wisten zijn het gewoon bedriegers. Ach ja, waarschijnlijk zullen alle immo-kantoren zulke praktijken wel toepassen... Bovendien waren we wel de jongste kopers ooit bij Sinjoor Kempen, vandaar waarschijnlijk dat ze nog eens extra wantrouwig waren.

Uiteindelijk zijn we nu dus officiëel eigenaar van ons eigen huisje. Op de sleutel moeten we wel nog drie weken wachten. De huidige eigenaar heeft de sleutel van haar nieuwe woonst pas op 21 mei, en iemand op straat zetten is, in onze ogen, not-done.