Reisverslag Guatemala 2010

Nadat we vorig jaar een kijkje hadden genomen in India en Nepal wilden we nu wel eens meer richting Amerika trekken. Ook wilden we eens een groepreis proberen. We hadden in India gemerkt dat we toch wel tijd verloren aan het zoeken naar de juiste plekken en we toch niet overal zo direct onze draai vonden.

We hadden al van verschillende mensen vele positieve dingen gehoord over Djoser en zij bieden sinds dit jaar een 17-daagse rondreis door Guatemala aan. Ons eerste plan was Mexico, maar als we het aanbod bekeken leek Guatemala ons aantrekkelijker omdat het zowel echte Maya-cultuur heeft, maar ook jungle en mooie natuur, zodat het, zo hoopten we, een gevarrieerde reis zou worden. En dat werd het ook!

Hieronder het verslag van onze reis naar Guatemala (en een klein stukje Honduras), die we deden in oktober 2010. Onze groep bestond uit 5 Belgen en 5 Nederlanders (waarvan eigenlijk 1 iemand van Spanje kwam) als je de reisbegeleidster meerekende. Het verslag is geen doorlopend verhaal, eerder een aangepaste versie van de verschillende mailtjes die we naar huis verstuurden (geschreven door Tine) met enkele van onze foto'tjes bij (gekiekt door Jeroen). Zowel de tekst als de foto's in deze blog-post staan onder de Creative Commons Attribution 2.0 Belgium License.

15-16 oktober: Ola Guatemala!

Na 27 slopende uren zijn we gisteren aangekomen in het wondermooie Antigua. Om geen 'dat hoort erbij'-speech uit te lokken, besparen we jullie van onze klaagzang over ontelbare paspoortcontroles, onnoemelijke 'customs and migration'-forms en het feit dat Continental Airlines echt wel een pak zuigt. Om eerlijk te zijn had ik deze nabijtraumatiserende ervaring liever ingewisseld voor een 27-uur durend tandartsbezoek. Zonder verdoving! Soit, het zicht van baggage die onbeschadigd van de band rolde en de chauffeur die een ruim busje had, maakte veel goed!

Vandaag prachtige dag. In de voormiddag Antigua bezocht, een zalige koloniale stad. Erg mooi met al die kleurtjes op de muren van de huizen, de kinderkopjes, de muzikantjes op de straat, de oude gebouwen... en dit allemaal in de schaduw van verschillende vulkanen. In de namiddag besloten we een 'korte' wandeling op een actieve vulkaan in de buurt te doen. Achteraf bleek het eerder een uitputtingsslag maar het was een superervaring. De vulkaan barst geregeld uit en de hele omgeving is bedekt met lava. De wandeling was inderdaad kort maar door de hellingen en het genadeloze pad met grote stenen en glibberig grind maakte dit een heftige tocht. Maar het uitzicht was fenomenaal! En het was erg indrukwekkend om lava te zien stromen in de tunnels onder het pad.

17 oktober: Chichicastenangofzoiets?

Het leven in Guatemala is helemaal anders! Met z'n 16 aardbevingen per dag en de continue dreiging van vulkaanuitbarstingen en aardverschuivingen, leven mensen minder gerekend en leven ze echt van dag tot dag. Ook de grootschalige corruptie en de aanhoudende criminaliteit en armoede, zullen dit waarschijnlijk in de hand werken... Net daarom wordt er hier van elke gelegenheid gebruik gemaakt om te feesten! Althans, de feesten zijn hier veel publieker en toegankelijker. Zo waren we gisteren bijvoorbeeld per ongeluk in een bruiloft binnengevallen.

Vandaag hebben we Chichicastenango bezocht. Op donderdag en zondag wordt het dorpje omgetoverd tot een massamarkt waar je echt alles kan kopen! Kledij, medicijnen, verse groenten, rauw vlees, elektronica, geweven manden,... zelfs tegels!!! Uiteraard hebben we de nodige en waarschijnlijk overbodige souveniertjes gekocht. Want hoe kun je nu een verkoper negeren die maar twee tanden heeft ;-)

Daarnaast hebben we een belangrijke kerk bezocht waar een aantal Maya-rituelen plaatsvonden. Wat toch wel opmerkelijk was, was dat zowel de katholieken als de Maya's hun deel van de kerk gebruikten voor hun religie. Daarna vertrokken we naar het kerkhof. Klinkt niet zo spectaculair maar de foto's zullen het tegendeel bewijzen! Kleurrijke graven met opschilderingen, kinderen die met vliegertjes spelen,... Leven en dood gaan hier erg mooi samen!

Onze gids Suzanne is een Nederlandse en woont reeds lange tijd hier. Ze geeft heel veel streekinformatie, kent goede gidsen voor extra tripjes en zoekt de leukste restaurantjes uit. Het weer heeft ze ook goed geregeld. 28 graden, geen bewolking en prachtige blauwe lucht. Met uitzondering van de tocht gisteren. Bovenaan op de vulkaan was het iets kouder en veel natter :-)

Als ik deze mail aan het typen ben (op Jeroen's gsm zodat we hem via draadloos netwerk kunnen versturen) naderen we Panachajel. Een dorp op 2500 m hoogte (Antigua ligt op 1500 m).

18 oktober: Jurassic Park toestanden

Gisterenavond zijn we aangekomen in het charmante Panachajel. Een stadje aan één van de mooiste meren ter wereld, afgezien van de Lilse Bergen natuurlijk :-) Het meer wordt omringd door drie vulkanen, die prachtig in de mist hangen. Erg mystiek! Jeroen vergeleek het met Jurassic Park, maar ik heb toch geen dino's zien rondhangen. Misschien morgen.

's Avonds hebben we zalig gegeten aan het meer met een live latinobandje en een glaasje wijn. Ik denk dat ze dit vakantie noemen :-)

Vandaag de bus ingeruild voor een bootje, zodat we de vulkanen van dichterbij konden bezichtigen en een aantal dorpjes konden bezoeken. Ironisch genoeg konden we de niet-actieve vulkanen niet op, terwijl het voor de actieve vulkaan waar smoor uitkwam en lava stroomde vorige keer geen probleem was. Op zich niet erg, want de spiertjes doen toch nog een beetje pijn en ik heb geen intentie om een paar mogelijk kannibalistische Maya's op m'n dak te krijgen omdat we hun heiligdom betreden.

Het bezoek aan de dorpjes was echt de moeite waard! In San Juan (spreek je uit als 'sann chchchchuannnnn') hebben we een koffieplantage bezocht die helemaal zelfstandig werd uitgebaat door de bevolking zelf en die afnemers als Oxfam hebben. Het geld wordt geïnvesteerd in het dorp en de scholing van de kinderen. Ze hadden zowaar een afvoersysteem, en probeerden zo ecologisch mogelijk te werken. Enorm mooi om te zien! Daarnaast hebben we in een ander dorpje Maximon bezocht. Dit is een soort van Maya-God waarvoor je kan bidden als je graag iets slecht wil laten gebeuren. Het beeld verhuist elk jaar naar een ander huis, en wordt 's avonds te rusten gelegd in zijn eigen slaapkamer. Je kan offers brengen, hij prefereert sigaretten en drank. Bizar!

Veel winkeltjes, restaurantjes, cafeetjes,... zien niet al teveel bezoekers. Het is echt triest om te zien. Het toerisme heeft een zware duik genomen met de Mexicaanse griep en het slechte nieuws. Toch blijft het spijtig want het is hier zo mooi!

19 – 20 oktober: houtsige tropensoorten

Jeroen's verjaardag (19/10) hebben we gevierd met taart en minicadeautjes, erg leuk! Ook een leuke afwisseling voor de lange bustocht. Nochtans was het uitzicht echt prachtig! Hoe verder, hoe meer we het tropisch regenwoud binnenreden. We zitten nu wel ergens in het midden van het land, in plaats van het zuiden.

Verder reden we ook door het lieftallige Guatemala city (hoofdstad) met z'n 16 overvallen op bussen alleen al per dag en bestuurd door even sympathieke bendes. Het is wel verfrissend te weten dat 500.000 van de 13.000.000 Guatemalteken bendeleden zijn. We hebben dan toch maar geen tour door de stad genomen :-)

Daarna kwamen we aan in Biotope Del Quetzal, de thuisbasis van het kenteken van Guatemala, de vogel genaamd quetzal! Een kleurrijk, zeldzaam en schuchter vogeltje waar iedereen door geobsedeerd is. Ook wij blijkbaar, want de reisbegeleidster had het prachtige idee om tegen 6u 's ochtends te vertrekken omdat het ding zich enkel laat zien tussen 6 en 8u. Vervolgens hebben we dan drie kwartier naar de bomen zien staren in de hoop iets op te vangen van dit vogeltje. En halleluja ineens zat hij daar. Het is inderdaad een mooi vogeltje, en toch wel de moeite waard.

Na een stevig ontbijt kozen we voor een stevige wandeling door het nevelwoud, aldus de biotopen. Een beetje 'Jungle Book meets Tarzan and Jane'. We hebben ook wat tarantulas uit hun kot proberen te lokken maar ze wilden helaas geen 'act de présence' doen... Vervolgens reden we verder door naar Lanquin.

21 - 22 oktober: walibitoestanden

We zitten op donderdag een volledige dag in het vochtige Lanquin. Het is hier niet koud of warm maar gewoon benauwd vochtig. Na een snel ontbijtje zijn we met de pick-up naar Semuc Champey vertrokken.

In Guatemala heb je immers een beperkt aantal geasfalteerde wegen die het hele land doorkruisen en die afgezien van een aantal verzakkingen best te doen zijn met de bus. Maar verder moeten de mensen het hier stellen met zanderige grindachtige wegen die bij het minste druppeltje water zichzelf omvormen tot een modderpoel. Ook voor tegenliggers is er geen plaats. Voor onze minibus ging de weg naar het hotel nog wel oké (het laatste niet-geasfalteerde stuk van 11 km werd afgelegd in één uur). Maar naar het nationaal park Semuc Champey ging het echt niet.

Dus wij dan maar gelijk de echten, met een 4x4 waar drie mensen in konden en de rest achterop in de laadbak. Te vergelijken met een powerplate of de combinatie van de verscheidene walibi-attracties maar dan zonder de foto op het einde. Onderweg hebben de mannen zelfs een bus moeten duwen die was vastgereden in de modder.

Eens aangekomen, was het de rit echt wel waard omdat het park met watervallen en rotsen enorm mooi was! Je kon er ook zwemmen tussen de vissen en wandelen.

's Avonds zijn we bij valavond onze tweede sollicitatie voor de bende van de bosklappers gaan voorbereiden. Deze keer aan de uitgang van een grot, om de dagelijkse uittocht van honderden vleermuizen te bezichtigen. Jeroen en Tinne besloten dit in de grot te bekijken, ik had minder zin om ondergescheten te worden en bleef bij een evengrote 'flauwerik' (reisgenoot Ferry, bioloog van dienst) buiten staan. De vleermuizen vlogen rond onze oren, wat wel cool was!

Op vrijdag hebben we onze rugzakken weer ingeladen en vertrokken we tegen 6u richting Petexbatun, meer noordelijker. Een lange rit met tussenstops, die begeleid werd door politie en zal eindigen met een 2u-durende boottocht. Daar gaan we in het 'ongediertehotel' slapen. Oh My God :-) ! Ergens te midden de jungle, enkel bereikbaar met de boot. Op het moment dat ik dit aan het typen ben, moeten we dus nog arriveren en we kunnen dus alleen maar gissen wat voor iets het zal worden. Er zouden wel muskietennetten zijn.

Vandaag ook de Candalariagrotten bezocht. Erg prachtig, hoog, glibberig, onbegaanbaar,... Een hele ervaring!!!!

23 – 24 oktober: slapen tussen de tarantulas

Dus we waren vrijdagavond aangekomen in het mega-afgelegen - enkel te bereiken met 2u durende boottocht - Petexbatun. Een plek te midden van de jungle met als motto 'jullie zijn de bezoekers, de beestjes mogen gaan en staan waar ze willen'. Al heel snel mochten we dan ook ontdekken dat als de tarantula in onze badkamer, de schorpioen in Tinne's kamer en de vleermuis tussen de kamers door graag ter plekke bleven kruipen of hangen, wij hier niet veel aan konden doen.

We hebben zaterdag wel een erg mooie excursie gedaan naar de Maya-site Aguateca, onze eerste van de reis! Wat voorafging aan een korte wandeling door een hoge kloof en door het woud. Aguateca is in de jaren '50 ontdekt door Shell die op oliejacht waren. De restauratie is dus nog volop aan de gang en langs het wandelpad vond de gids her en der nog stukken keramiek van de Maya's. Als je goed keek, dan zag je van alles springen en kruipen maar de beestjes weten zich goed te camoufleren. In de late namiddag kwamen we dan terug naar het hotel om wat te chillen bij het mooie meer. Het was ook erg warm en er hing een aangenaam briesje, blijkbaar een afkookseltje van een tornado in Honduras. Heel eventjes kon ik toch de kevers, vleermuizen, vogel- en gewone spinnen vergeten en genieten van de rust.

Na twee nachten, zijn we vanochtend (zondag) terug vertrokken richting Flores. Het meest noordelijke punt dat we bezoeken en van waaruit we het befaamde Tikal gaan bezichtigen.

25 – 26 oktober: Richard y amigo's

Er raasde gisteren (25 okt) tornado 'Richard' door het ander buurland Belize, en kwam die lekker dicht bij ons. Daardoor wijzigden de plannen wat en bezochten we vandaag pas het legendarische Mayading Tikal. Om 4u30 opstaan deed wel wat pijn maar het was het wel waard! Tikal is gigantisch en was tot ongeveer de jaren 900 een grote Mayastad. Er bleef nog wel wat bewaard en het is opnieuw prachtig gelegen te midden het tropisch regenwoud, in het decor van minikikkers, wasbeerachtigen, mieren, krokodillen en talloze toekans. De Mayacultuur is toch wel fascinerend maar waarom ze het altijd zoeken in het hete en vochtige regenwoud is mij toch wel een vraagteken...

27 oktober: Reaggeamannnnn

We zijn net terug van een bezoek aan Livingston. Deze Afrikaanse nederzetting aan de Caribische kust met zeer hoog Bob-Marley-gehalte, toont een heel ander Guatemala. Wel opnieuw erg afgelegen en enkel te bereiken per boot. Afgezien van het gevoel dat ik levend geroosterd werd in de boot (zon zon zon) was de frisse zeebries zeer aangenaam. En een dikke portie zonnecrème op een dikke portie antimuggenspul, deed zijn werk wel!

Onderweg zagen we talrijke reigers, dikke pelikanen en af en toe leguanen. Livingston zelf bestaat uit 3/4e afstammelingen van Afrikaanse slaven die schipbreuk leden enkele eeuwen terug, en 1/4e Guatemalteken. Er viel echter weinig te beleven dus we zijn er niet erg lang gebleven. We kwamen wel een Afrikaanse muzikant tegen die reeds tweemaal op Sfinks-festival had gespeeld. Hij was vooral onder de indruk van... onze kippen! 'every second, they shit eggs, here they only do it once a day' Kortom het systeem van legbatterijen, zal binnenkort ook zijn intrede in Guatemala krijgen als het van deze rastafaridude afhing...

Morgen vertrekken we naar de laatste bestemming - Coban in Honduras (nog een grote Mayaruine)- vooraleer we Guatemala city bereiken om dan zaterdag heel vroeg terug te keren naar land van herkomst. Door het tijdsverschil komen we zondagochtend aan in Amsterdam.